آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بعضى گفته اند: گروهى از مسلمانان قبل از نزول فرائض، چشم از جهان بسته بودند، جمعى خدمت پیامبر(ص) آمدند و درباره سرنوشت آنها اظهار نگرانى کردند، و چنین مى پنداشتند: شاید آنها گرفتار مجازات الهى باشند. آیه فوق نازل شد و این موضوع را نفى کرد. بعضى دیگر گفته اند: این آیه در مورد استغفار مسلمانان براى مشرکان، قبل از نهى صریح در آیات سابق نازل شده است؛ زیرا این موضوع باعث نگرانى گروهى از مسلمین شده بود. آیه فوق نازل شد و به آنها اطمینان داد استغفارهاى آنان قبل از نهى الهى، موجب مجازات نخواهد بود.

در آیه (115) سوره «توبه» می خوانیم: «وَ ما کانَ اللّهُ لِیُضِلَّ قَوْماً بَعْدَ إِذْ هَداهُمْ حَتّى یُبَیِّنَ لَهُمْ ما یَتَّقُونَ إِنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْء عَلیمٌ»؛ (چنان نیست که خداوند قومى را، پس از آن که آنها را هدایت کرد گمراه [و مجازات] کند؛ مگر آن که امورى را که باید از آن بپرهیزند، براى آنان بیان نماید [و آنها مخالفت کنند]؛ زیرا خداوند به هر چیزى داناست).
شأن نزول:
بعضى از مفسران گفته اند: گروهى از مسلمانان قبل از نزول فرائض و واجبات، چشم از جهان بسته بودند، جمعى خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمدند و درباره سرنوشت آنها اظهار نگرانى کردند، و چنین مى پنداشتند: شاید آنها گرفتار مجازات الهى به خاطر عدم انجام این فرائض باشند. آیه فوق نازل شد و این موضوع را نفى کرد.(1)
بعضى دیگر از مفسران گفته اند: این آیه در مورد استغفار مسلمانان براى مشرکان و اظهار محبت آنها قبل از نهى صریح در آیات سابق نازل شده است؛ زیرا این موضوع باعث نگرانى گروهى از مسلمین شده بود، آیه فوق نازل شد و به آنها اطمینان داد استغفارهاى آنان قبل از نهى الهى، موجب مؤاخذه و مجازات نخواهد بود.(2)، (3)