آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این آیات درباره ولید بن مغیره یا اخنس بن شریق یا امیة بن خلف یا عاص بن وائل نازل شده است، که در پشت سر پیامبر(ص)غیبت مى کرد و در پیش رو طعن و استهزاء مى نمود.

در آیات (1 ـ 9) سوره «همزه» می خوانیم: «یْلٌ لِکُلِّ هُمَزَة لُمَزَة * الَّذی جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ * یَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ * کَلاّ لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ * وَ ما أَدْراکَ مَا الْحُطَمَةُ * نارُ اللّهِ الْمُوقَدَةُ * الَّتی تَطَّلِعُ عَلَى الاَْفْئِدَةِ * إِنَّها عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ * فی عَمَد مُمَدَّدَة»؛ (واى بر هر عیبجوى مسخره کننده اى! * همان کس که مال فراوانى جمع آورى و شماره کرده [بى هیچ قید و شرطى!] * او گمان مى کند که اموالش او را جاودانه مى سازد. * چنین نیست [که مى پندارد]؛ به زودى در «حطمه» [آتشى خردکننده] پرتاب مى شود. * و تو چه مى دانى «حطمه» چیست؟! * آتش برافروخته الهى است. * آتشى که از دل ها سر مى زند! * این آتش بر آنها فرو بسته شده. * در ستون هاى کشیده و طولانى).
شأن نزول:
جمعى از مفسران چنین گفته اند: آیات این سوره، درباره «ولید بن مغیره» نازل شده است، که در پشت سر پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) غیبت مى کرد و در پیش رو طعن و استهزاء مى نمود.
بعضى دیگر آن را درباره افراد دیگرى از سران شرک و دشمنان کینه توز و سرشناس اسلام مانند: «اخنس بن شریق»، «امیة بن خلف» و «عاص بن وائل» دانسته اند.(1)
ولى، چنانچه این شأن نزول ها را بپذیریم، باز عمومیت مفهوم آیات شکسته نمى شود، بلکه شامل تمام کسانى است که داراى این صفاتند.(2)