آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

 این آیه درباره جمعى از صحابه پیامبر(ص) نازل شد که ملالت خاطرى پیدا کرده بودند، و عرض کردند: اى رسول خدا، حدیثى براى ما بیان کنید تا زنگار ملالت را از دل هاى ما بزداید.

در آیه (23) سوره «زمر» می خوانیم: «اللّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلى ذِکْرِ اللّهِ ذلِکَ هُدَى اللّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشاءُ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللّهُ فَما لَهُ مِنْ هاد»؛ (خداوند بهترین سخن را نازل کرده، کتابى که آیاتش هماهنگ است؛ آیاتى مکرر دارد [با تکرارى شوق انگیز] که از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانى که از پروردگارشان مى ترسند مى افتد؛ سپس برون و درونشان نرم و متوجه ذکر خدا مى شود؛ این هدایت الهى است که هر کس را بخواهد با آن راهنمائى مى کند؛ و هر کس را خداوند گمراه سازد، راهنمائى براى او نخواهد بود).
شأن نزول:
بعضى از مفسران، از «عبداللّه بن مسعود» نقل کرده اند: روزى جمعى از صحابه پیامبر(صلى الله علیه وآله) که ملالت خاطرى پیدا کرده بودند، عرض کردند: اى رسول خدا! چه مى شد، حدیثى براى ما بیان مى کردى تا زنگار ملالت از دل هاى ما بزداید؟
در اینجا نخستین آیه از آیات فوق نازل شد و قرآن را به عنوان «احسن الحدیث» معرفى کرد.(1)، (2)