آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

هريک از يهود و نصارا با نزاع نزد پيامبر(ص)، حضرت ابراهيم(ع) را منحصر به آئين خود مي نمودند، آيات فوق نازل شد و اين ادعاهاى بى اساس را تکذيب کرد.

در آیات (65 ـ 68) سوره «آل عمران» می خوانیم: «یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فی إِبْراهیمَ وَ ما أُنْزِلَتِ التَّوْراةُ وَ الاِْنْجیلُ إِلاّ مِنْ بَعْدِهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ * ها أَنْتُمْ هؤُلاءِ حاجَجْتُمْ فیما لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فیما لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ اللّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ * ما کانَ إِبْراهیمُ یَهُودِیّاً وَ لا نَصْرانِیّاً وَ لکِنْ کانَ حَنیفاً مُسْلِماً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکینَ * إِنَّ أَوْلَى النّاسِ بِإِبْراهیمَ لَلَّذینَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِیُّ وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اللّهُ وَلِیُّ الْمُؤْمِنینَ»؛ (اى اهل کتاب! چرا درباره ابراهیم، گفتگو و نزاع مى کنید [و هر کدام، او را پیرو آئین خودتان معرفى مى نمائید؟!] در حالى که تورات و انجیل، بعد از او نازل شده است! آیا اندیشه نمى کنید؟ * شما کسانى هستید که درباره آنچه نسبت به آن آگاه بودید، گفتگو و ستیز کردید؛ چرا درباره آنچه آگاه نیستید، گفتگو مى کنید؟! و خدا مى داند، و شما نمى دانید. * ابراهیم نه یهودى بود و نه نصرانى، بلکه موحدى خالص و مسلمان بود؛ و هرگز از مشرکان نبود. * سزاوارترین مردم به ابراهیم، آنها هستند که از او پیروى کردند، و [همچنین] این پیامبر و کسانى که [به او] ایمان آورده اند [از همه سزاوارترند]؛ و خداوند، ولىّ و سرپرست مؤمنان است).
شأن نزول:
در اخبار اسلامى آمده است: دانشمندان یهود و نصاراى نجران نزد پیامبر(صلى الله علیه وآله) به گفتگو و نزاع درباره حضرت ابراهیم(علیه السلام) برخاستند.
یهود مى گفتند: او تنها یهودى بوده و نصارى مى گفتند: او فقط نصرانى بود (به این ترتیب هر کدام مدعى بودند که او از ما است تا امتیاز بزرگى براى خود ثابت کنند؛ زیرا ابراهیم(علیه السلام) پیامبر بزرگ خدا در میان تمام پیروان مذاهب به عظمت شناخته مى شد) آیات فوق نازل شد و آنها را در این ادعاهاى بى اساس تکذیب کرد.(1)، (2)