آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

 آيات 68 و 69 سوره واقعه، وجدان انسانها را درمورد «آب» این مايه حيات، مخاطب قرار داده و در برابر يک سلسله سؤالها قرار می دهد و آنها را وادار به اقرار و تفکر مى کند و می پرسد چه کسی ذرات آب را از ميان درياهاي شور و تلخ، با فرايندي شگفت آور شيرين کرده و در سرزمين هاي خشک مي بارد و مايه حيات و آباداني مي گردد که حتی با صنعتي شدن دنیا نيز نه تنها کم بها نشده بلکه ارزش مضاعف يافته است.

این استدلال در آیات 68 و 69 سوره «واقعه» آمده، خداوند مى فرماید: (آیا به آبى که مى نوشید، اندیشیده اید)؟؛ «أَ فَرَأَیْتُمُ الْماءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ».
(آیا شما آن را از ابر نازل مى کنید؟ یا ما نازل مى کنیم)؟؛ «أَ أَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ».
این آیات، وجدان انسانها را در برابر یک سلسله سؤالها قرار مى دهد، و از آنها اقرار مى گیرد، و در واقع مى گوید: آیا درباره این آبى که مایه حیات شما است، و پیوسته آن را مى نوشید، هرگز فکر کرده اید؟
چه کسى، به آفتاب فرمان مى دهد بر صفحه اقیانوسها بتابد؟ و از میان آبهاى شور و تلخ تنها ذرات آب خالص، شیرین و پاک از هر گونه آلودگى را جدا ساخته، و به صورت بخار، به آسمان بفرستد؟
چه کسى، به این بخارات دستور مى دهد، دست به دست هم دهند و فشرده شوند، و قطعات ابرهاى باران زا را تشکیل دهند؟
چه کسى، دستور حرکت به بادها، و جابجا کردن قطعات ابرها، و فرستادن آنها را بر فراز زمینهاى خشک و مرده مى دهد؟
چه کسى، به طبقات بالاى هوا این خاصیت را بخشیده که، به هنگام سرد شدن، توانائى جذب بخار را از دست دهد، و در نتیجه، بخارات موجود به صورت قطرات باران، نرم و ملایم، آهسته و پى در پى، بر زمینها فرود آیند؟
اگر یکسال خورشید اعتصاب کند، بادها از حرکت بایستند، قطعات بالاى جوّ، بخارات را مصرانه در خود نگهدارند، و آسمان بر زمین بخیل گردد، آنچنان که زرع و نخیل لب تر نکنند، همه شما از تشنگى هلاک مى شوید، و حیوانات و باغها و زراعتهاى شما مى خشکد.
جالب این که، اهمیت آب، و نقش آن در زندگى بشر، نه تنها با گذشت زمان و پیشرفت صنایع و علم و دانش انسان کم نمى شود، بلکه بر عکس، انسان صنعتى نیاز بیشترى به آب دارد، لذا، بسیارى از مؤسسات عظیم صنعتى، فقط در کنار رودخانه هاى عظیم، قدرت فعالیت دارند.
کسى که این قدرت را دارد که با وسایلى این چنین ساده، آنچنان برکاتى براى شما فراهم سازد، آیا شایسته پرستش نیست؟ (1)