آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منشأ بت پرستى جهل به وجود والاي باري تعالي و علل اصلى حوادث طبيعي و جهان ماوراء است. انسان آگاه به اوصاف خداوند و منشا حوادث دنيايي و ماوراء هرگز در برابر سنگي سجده نکرده و مقدّراتش را به او نمي سپارد.

از آیه 138 سوره «اعراف» «اِنَّکُمْ قُومٌ تَجْهَلُونَ» به خوبى استفاده مى شود که سرچشمه بت پرستى، جهل و نادانى بشر است.
از یک طرف جهل او نسبت به خداوند و عدم شناسایى ذات پاک او و این که، هیچ گونه شبیه و نظیر و مانند براى او تصور نمى شود. از سوى دیگر جهل انسان نسبت به علل اصلى حوادث جهان که گاهى سبب مى شود حوادث را به یک سلسله علل خیالى و خرافى از جمله بت، نسبت بدهد. از سوى سوّم جهل انسان به جهان ماوراء طبیعت و کوتاهى فکر او تا آنجا که جز مسائل حسى را نمى بیند و باور نمى کند، این نادانى ها دست به دست هم داده و در طول تاریخ، سرچشمه پرستى شده اند.
وگرنه چگونه یک انسان آگاه و فهمیده، آگاه به خدا و صفات او، آگاه از علل حوادث، آگاه از جهان طبیعت و ماوراء طبیعت ممکن است قطعه سنگى را فى المثل از کوه جدا کند، قسمتى از آن را در ساختمان منزل، و یا پله هاى خانه مصرف کند، و قسمت دیگرى را معبودى سازد و در برابر آن سجده نماید و مقدّرات خویش را به او بسپارد؟!(1)