آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«صیحه» در لغت به معنى هر گونه صداى عظیمى است. بر اساس آیات قرآن، اقوام گنهکار  ثمود، لوط و شعیب، به وسیله صیحه آسمانى مجازات شدند. در واقع امواج صوتى از حد معینى که بگذرد مى تواند شیشه ها را بشکند، حتى بعضى از عمارت ها را ویران کند و ارگانیسم درون بدن انسان را از کار بیندازد. طبیعى است اگر شدت امواج صوت از این هم بیشتر شود، اختلالات کشنده اى در اعصاب و رگ هاى مغزى و حرکات قلب تولید کند و سبب مرگ انسان ها شود. بر طبق آیات قرآن پایان این جهان و رستاخیز، با یک صیحه همگانى خواهد بود.

«صیحه» در لغت به معنى «صداى عظیمى» است که معمولاً از دهان انسان یا حیوانى بیرون مى آید ولى اختصاص به آن ندارد، بلکه هر گونه صداى عظیم را شامل مى شود.
در آیات قرآن مى خوانیم: چند قوم گنهکار به وسیله صیحه آسمانى مجازات شدند؛ یکى قوم «ثمود» بودند(1) و دیگر قوم «لوط»(2) و دیگر قوم «شعیب».(3)
از آیات دیگر قرآن در مورد قوم ثمود استفاده مى شود که مجازات آنها به وسیله صاعقه بود: «فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُکُمْ صاعِقَةً مِثْلَ صاعِقَةِ عاد وَ ثَمُود»(4) و این نشان مى دهد که منظور از «صیحه» صداى وحشتناک صاعقه است.
آیا صداى وحشت انگیز صاعقه مى تواند جمعیتى را نابود کند؟ جواب این سؤال مسلماً مثبت است؛ زیرا مى دانیم امواج صوتى از حد معینى که بگذرد مى تواند شیشه ها را بشکند، حتى بعضى از عمارت ها را ویران کند و ارگانیسم درون بدن انسان را از کار بیندازد. این را شنیده ایم که به هنگامى که هواپیماها دیوار صوتى را مى شکنند (و با سرعتى بیشتر از سرعت امواج صوت حرکت مى کنند) افرادى بى هوش به روى زمین مى افتند، یا زنانى سقط جنین مى کنند و یا تمام شیشه هاى عمارت هائى که در آن منطقه قرار دارند مى شکند. طبیعى است اگر شدت امواج صوت از این هم بیشتر شود به آسانى ممکن است اختلالات کشنده اى در اعصاب و رگ هاى مغزى و حرکات قلب تولید کند و سبب مرگ انسان ها شود.
طبق آیات قرآن پایان این جهان نیز با یک صیحه همگانى خواهد بود، مى فرماید: «ما یَنْظُرُونَ إِلاّ صَیْحَةً واحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ یَخِصِّمُونَ»؛ (جز این انتظار نمى کشند که یک صیحه عظیم آسمانى آنها را فراگیرد در حالى که مشغول در امور دنیا هستند).(5)
همان گونه که رستاخیز نیز با صیحه بیدار کننده اى آغاز مى شود، مى فرماید: «إِنْ کانَتْ إِلاّ صَیْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ جَمیعٌ لَدَیْنا مُحْضَرُون»؛ (صیحه واحدى بیش نیست ناگهان همگى نزد ما احضار مى شوید).(6)، (7)