آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قبل از اسلام بسیاری از مردم حجاز دختران یتیم را به عنوان تکفل به خانه خود برده و بعد با آنها ازدواج می کردند و اموالشان را تصاحب می کردند. اگر ناراحتی از آنها پیدا می کردند آنها را از خانه بیرون می کردند. آیه 3 سوره نساء  نازل شد و دستور داد با یتیمان به عدالت رفتار کنند.

در آیه (3) سوره «نساء» می خوانیم: «وَ إِنْ خِفْتُمْ أَلاّ تُقْسِطُوا فِی الْیَتامى فَانْکِحُوا ما طابَ لَکُمْ مِنَ النِّساءِ مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاّ تَعْدِلُوا فَواحِدَةً أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُکُمْ ذلِکَ أَدْنى أَلاّ تَعُولُوا»؛ (و اگر مى ترسید که (به هنگام ازدواج با دختران یتیم،) عدالت را رعایت نکنید، (از ازدواج با آنان چشم پوشى کنید و) با زنان پاک (دیگر) ازدواج نمائید، دو یا سه یا چهار همسر؛ و اگر مى ترسید عدالت را رعایت نکنید یک همسر بگیرید، و یا از زنانى که مالک آنهائید استفاده کنید. این کار، از ظلم و ستم بهتر جلوگیرى مى کند).
شأن نزول:
براى این آیه، شأن نزول خاصى نقل شده و آن این که: قبل از اسلام معمول بود بسیارى از مردم حجاز دختران یتیم را به عنوان تکفّل و سرپرستى به خانه خود مى بردند، و بعد با آنها ازدواج کرده، اموال آنها را هم تملک مى کردند، و چون همه کار دست آنها بود، حتى مهریه آنها را کمتر از معمول قرار مى دادند و هنگامى که کمترین ناراحتى از آنها پیدا مى کردند به آسانى آنها را رها مى ساختند و حاضر نبودند حتى به شکل یک همسر معمولى با آنها رفتار نمایند.(1)
آیه فوق در این زمینه نازل شد و به سرپرستان ایتام دستور داد در صورتى با دختران یتیم ازدواج کنند که عدالت را به طور کامل درباره آنها رعایت نمایند، و در غیر این صورت از آنها چشم پوشى کرده و همسران خود را از زنان دیگر انتخاب نمایند.(2)