آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

طبق آیه 26 سوره الرحمن تمام کسانى که بر روى زمین زندگى مى کنند، فانى مى شوند. این فنا نه به معنى فناى مطلق، که دریچه اى است به عالم بقا و گذرگاهى است به سراى جاویدان و از نعمتهای الهی است و دنیا با تمام نعمتهایش، زندان مؤمن و خروج از این دنیا، آزادی از این زندان تنگ و تاریک است. در واقع با این تذکر، انسان را از دلبستگی به دنیا باز می دارد.

خداى متعال در آیه 26 سوره «الرحمن» فانى شدن موجودات را یکى از نعمتهاى خویش بر شمرده، مى فرماید: (تمام کسانى که بر روى زمین زندگى مى کنند، فانى مى شوند)؛ «کُلُّ مَنْ عَلَیْها فان».
اما چگونه «مسأله فنا» مى تواند در زمره نعمتهاى الهى قرار گیرد؟ ممکن است از این نظر باشد که، این «فنا» به معنى فناى مطلق نیست، بلکه دریچه اى است به «عالم بقا» و دالان و گذرگاهى است که، شرط وصول به سراى جاویدان عبور از آن است.
دنیا با تمام نعمتهایش زندانى است براى مؤمن، و خروج از این دنیا، آزاد شدن از این زندان تنگ و تاریک است.
و یا از این نظر که، نعمتهاى فراوان خداوند، ممکن است مایه غفلت و غرق شدن گروهى در زندگى دنیا و انواع خوردنیها و نوشیدنیها و لؤلؤ و مرجان و مرکبهاى راهوارش گردد، لذا یادآورى مى کند: این دنیا جاى بقا نیست، مبادا دلبستگى به اینها پیدا کنید، و از آنها در مسیر پروردگار بهره نگیرید که، این تذکر خود نعمتى است بزرگ. (1)