آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

با توجه به این که نظم در همه جا نشانه علم است و هماهنگی نشانه وحدت است؛ از وجود مظاهر نظم در جهان هستی و هماهنگی جهان آفرینش پی می بریم که مبدأ علم و قدرت یگانه ای، ناظم این جهان است و او کسی جز خداوند نمی تواند باشد.

مقدمتاً باید به این نکته توجه داشت که: همه جا «نظم و انسجام» دلیل به وجود علم و دانش است، و همه جا «هماهنگى» دلیل بر وحدت و یگانگى است، روى این اصل ما به هنگام برخورد به مظاهر نظم در جهان هستى از یکسو، و هماهنگى و وحدت عمل این دستگاه هاى منظم از سوى دیگر، متوجه مبدأ علم و قدرت یگانه و یکتائى مى شویم که این همه آوازه ها از او است. فى المثل هنگامى که هر یک از پرده هاى هفتگانه چشم را با ساختمان ویژه و ظریفش بررسى مى کنیم، مى دانیم طبیعت بى شعور و کور و کر محال است بتواند مبدأ چنین اثر بدیعى باشد.
پس هنگامى که همکارى و هماهنگى این پرده هاى هفتگانه با یکدیگر، و هماهنگى مجموع چشم را با کل بدن و هماهنگى یک انسان را با سایر انسان ها، و هماهنگى کل جامعه انسانیت را با مجموعه نظام هستى در نظر مى گیریم، مى دانیم همه اینها از یک جا سرچشمه گرفته است، و همه آثار قدرت، یک ذات پاک است.
آیا یک شعر زیبا، نغز و پر محتوا، ما را به ذوق و قریحه سرشار شاعر هدایت نمى کند؟ و آیا هماهنگى کامل قطعه هاى شعر موجود در یک دیوان با یکدیگر، دلیل بر این نیست که همه از قریحه یک شاعر توانا تراوش کرده؟! (1)