آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مشرکان با این که آفرینش جهان را مخصوص ذات خداوند مى دانستند اما گاه به بت ها تکیه می کردند و خدایان متعدد، مانند: خداى باران، خداى نور ... قائل بودند. قرآن برای بطلان این عقیده می فرماید: هنگامى که آفریننده همه چیز، خداوند است، و بدون اتکا به قدرت دیگرى سراسر جهان هستى را به وجود آورده، و روزى همگان به دست اوست، دلیلی ندارد که انسان، غیر او را ولىّ و سرپرست و تکیه گاه قرار دهد.

مشرکان با این که: آفرینش جهان را مخصوص ذات خداوند مى دانستند بت را به عنوان تکیه گاه و پناه گاه براى خود انتخاب کرده بودند و گاه، براى هر یک از نیازمندى هاى خود به یکى از بت ها تکیه مى کردند، به خدایان متعدد: خداى باران، خداى نور، خداى ظلمت، خداى جنگ و صلح و خداى رزق و روزى قائل بودند و این همان عقیده ارباب انواع مى باشد که در یونان قدیم نیز وجود داشت.
قرآن براى از بین بردن این پندار غلط به پیامبر(صلى الله علیه وآله) چنین دستورى مى دهد: (به آنها بگو آیا غیر خدا را ولىّ، سرپرست و پناهگاه خود انتخاب کنم؟! در حالى که او آفریننده آسمان ها و زمین، و روزى دهنده همه موجودات است بدون این که خود نیازى به روزى داشته باشد)؛ «قُلْ أغَیْرَ اللهِ أتَّخِذُ وَلِیّاً فاطِرِ السَّمَاواتِ وَ الأرضِ وَ هُوَ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمْ».
بنابراین، هنگامى که آفریننده همه چیز، او است، و بدون اتکا به قدرت دیگرى سراسر جهان هستى را به وجود آورده، و روزى همگان به دست اوست، چه دلیل دارد که انسان، غیر او را ولىّ و سرپرست و تکیه گاه قرار دهد.
اصولا بقیه که همه مخلوقند و در تمام لحظات وجود خود به او نیازمندند، چگونه مى توانند نیاز دیگرى را بر طرف سازند؟ (1)