آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

توبه کنندگان به دو دلیل نیاز به شفاعت دارند: 1 ـ براى افزایش مقامات معنوى و پرورش، تکامل و ارتقاء مقام. 2 ـ توبه و پشیمانى از گناه در حکم مرحله ابتدایی توبه است و مرحله نهائى آن، به این حاصل مى شود که توبه کار از هر نظر به حالت روحانى قبل از گناه درآید، و در این مرحله است که شفاعت شافعان و پیوند و ارتباط با آنها مى تواند اثر بخش باشد.
 

با این که توبه طبق اعتقادات مسلّم مذهبى است و به تنهائى موجب آمرزش گناه مى گردد، توبه کاران به شفاعت نیازمندند.
دلیل این موضوع دو چیز است:
1 ـ توبه کاران نیز براى افزایش مقامات معنوى، پرورش، تکامل و ارتقاء مقام، نیاز به شفاعت دارند اگر چه نیازشان در زمینه جرم و گناه با «توبه» بر آورده شده است.
2 ـ اشتباه بزرگى که براى بسیارى در زمینه تأثیر توبه رخ داده موجب این گونه اشکالات مى شود و آن این که تصورشان این است: توبه، ندامت و پشیمانى از گناه مى تواند انسان را به حالت قبل از گناه در آورد.
در حالى که ندامت از گذشته و تصمیم نسبت به آینده تنها مرحله نخستین توبه است، و درست همانند داروئى است که بیمارى را قطع مى کند، بدیهى است با قطع تب و از بین رفتن ریشه بیمارى، اگر چه بیمار بهبودى یافته و سالم شده، اما هرگز به حالت یک انسان عادى در نیامده است، بلکه باید مدت ها به تقویت بنیه جسمى خود بپردازد، تا به مرحله قبل از بیمارى برسد.
و به تعبیر دیگر، توبه مراحلى دارد و ندامت از گناه و تصمیم براى پاک بودن در آینده تنها مرحله نخستین آن است.
مرحله نهائى آن، به این حاصل مى شود که توبه کار از هر نظر به حالت روحانى قبل از گناه در آید، و در این مرحله است که شفاعت شافعان و پیوند و ارتباط با آنها مى تواند اثر بخش باشد.
شاهد زنده براى این سخن، همان است که در آیات مربوط به استغفار مى بینیم علاوه بر توبه شخص مجرم، استغفار پیامبر(صلى الله علیه وآله) شرط پذیرش توبه قرار داده شده است، و همچنین در مورد توبه برادران یوسف(علیه السلام)، استغفار یعقوب(علیه السلام) براى آنها، و از همه روشن تر در مورد استغفار فرشتگان براى افرادى که نیکوکار، صالح و مصلح اند که در آیات قرآن به آن اشاره شده است. (1)