آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

شفاعت به مفهوم قرآنى نه تنها تشويق به گناه نمى كند، بلكه يك عامل بازدارنده قوى است و سبب مى شود تا افراد آلوده در هر مرحله اى كه هستند متوقّف شده و در مسير گناه پيشروى نكنند، بلكه تدريجاً بازگردند. به تعبير ديگر شفاعت اسلامى مولود نوعى رابطه ميان شفاعت كننده و شفاعت شونده است و منوط به اذن الهى است. اين نكته نيز گفتنى است كه هيچ كس تضمينى درباره شفاعت از هيچ يك از اولياء الله نگرفته و بنابراين نمى تواند مطمئن به شفاعت باشد و فقط به صورت يك اميد و يك احتمال مطرح است.

شفاعت به مفهوم قرآنى نه تنها تشويق به گناه نمى كند، بلكه يك عامل بازدارنده قوى است؛ زيرا سبب مى شود كه افراد آلوده در هر مرحله اى كه هستند متوقّف شوند و در مسير گناه پيشروى نكنند، بلكه تدريجاً بازگردند.
و به تعبير ديگر شفاعت اسلامى مولود نوعى رابطه ميان شفاعت كننده (اولياء الله يا قرآن يا مانند آن) و شفاعت شونده است و منوط به اذن الهى است كه آن هم نياز به زمينه هاى الهى دارد، بنابراين اميد شفاعت به انسان مى گويد: بايد رابطه خود را با اولياء الله از نظر ايمان و عمل برقرار سازى و زمينه رضاى الهى را فراهم كنى تا در آن روزِ سخت آبرويى براى شفاعت نزد آنان داشته باشى.
لذا اميد شفاعت هم يك عامل بازدارنده از گناه است و هم عاملى براى دعوت به تجديد نظر در گذشته تاريك. اين نكته نيز گفتنى است كه هيچ كس تضمينى درباره شفاعت از هيچ يك از اولياء الله نگرفته است و هيچ گنهكارى نمى تواند مطمئن به شفاعت باشد؛ بلكه اين مسئله فقط به صورت يك اميد و يك احتمال است، آن هم با شرائطى كه در بالا گفته شد، بنابراين هرگز باعث تجرّى بر گناه نخواهد شد.(1)

گردآوري از كتاب: پيام قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ‏1386 شمسی‏، چاپ: نهم، ج 6، ص531.

مطالعه کتاب: http://mk6.ir/OdUkM