پاسخ اجمالی:
«شفاعت» قرآني با شفاعت معمول در برابر حكّام ستمگر تفاوت دارد؛ چون صاحبان نفوذ سعى مى كنند گنهكارانى كه با آنها رابطه دارند برخلاف ضوابط از مجازات برهانند؛ اما در شفاعت قرآني، اولياء الله به اجازه و اذن خداوند، كسانى را كه گناهانشان زياد سنگين نيست و در مقابل گناهانشان، اعمال شايسته اى نيز دارند، شفاعت مى كنند.
پاسخ تفصیلی:
عده اي در موضوع «شفاعت» آمده اند «شفاعت مورد بحث قرآن» را با «شفاعت معمول در برابر جبّاران و حكّام ستمگر» يكسان دانسته اند؛ در حالي كه اين چنين نيست؛ چون در آنجا صاحبان نفوذ سعى مى كنند گنهكارانى كه با آنها رابطه دارند، برخلاف ضوابط، از مجازات مصون دارند و پادشاه و سلطان و امير نيز به خاطر نيازى كه به صاحبان نفوذ دارد، ناچار مى شود، شفاعت آنها را بپذيرد و گاه برخلاف ميل خود از مجازات گناهكار چشم بپوشد.
ولى اين مسائل در مورد خداوند و شفاعت در پيشگاه او صادق نيست، در اينجا شفاعت رنگ ديگرى به خود مى گيرد، اولياء الله به اجازه و اذن خداوند، كسانى را كه گناهانشان زياد سنگين نيست و در مقابل آن گناهان، اعمال شايسته اى نيز دارند شفاعت مى كنند. اعلام اين مطلب در واقع برنامه اى است براى تربيت نفوس و پاك ساختن دل ها.(1)
گردآوري از كتاب: پيام قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلامية، تهران، 1386 شمسی، چاپ: نهم، ج 6، ص 534.
مطالعه کتاب: http://mk6.ir/GhNvE
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.