آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در قرآن مجيد در آيات متعدّدى درباره گناه شراب خوارى و زشتى آن بحث شده ولى سخنى از حدّ شرب خمر نشده است؛ لکن در احاديث آمده است كه حدّ شرب خمر هشتاد تازيانه است. علت تازيانه زدن هم در حديث امام صادق(ع) آمده كه: «هنگامى كه كسى شراب مى نوشد، مست مى شود و در آن حال غالباً سخن هاى ناروا مى گويد و از جمله نسبت هاى زشت ناموسى به اشخاص مى دهد، و از اين رو شبيه حدّ قذف بر او جارى مى شود».

در قرآن مجيد در آيات متعدّدى درباره گناه شراب خوارى و زشتى فوق‌ العاده آن بحث شده ولى سخنى از حدّ شُرب خمر به ميان نيامده است؛ ولى در احاديث آمده است كه حدّ شرب خمر هشتاد تازيانه است، در حديثى از بريد بن معاويه، از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم كه فرمود: «اِنَّ فى كِتابِ عَلِىٍّ يُضْرَبُ شارِبُ الْخَمْرِ ثَمانِينَ وَ شارِبُ النَّبيذِ ثَمانينَ»(1)؛ (در كتاب على(عليه السلام) ـ كتابى كه به خطّ اميرمؤمنان و املاء رسول خدا(صلى الله عليه وآله) بود ـ آمده است: به كسى كه شُرب خمر كند هشتاد تازيانه، و همچنين كسى كه شرب نبيذ كند هشتاد تازيانه زده مى شود). «خمر» شراب انگور، و «نبيذ» شراب خرما است و گاه به معنى وسيع ترى نيز اطلاق مى شود.
در بعضى از روايات آمده است كه تعيين مجازات هشتاد تازيانه براى شراب خوار به خاطر آن است كه هنگامى كه كسى شراب مى نوشد، مست مى شود و در آن حال غالباً سخن هاى ناروا مى گويد و از جمله نسبت هاى زشت ناموسى به اشخاص مى دهد، و از اين رو شبيه حدّ قذف بر او جارى مى شود.(2)،(3)