منظور امام علي(ع) از عبارت «وَ أَنْزَلَ عَلَيكُمُ الْكِتَابَ تِبْيَاناً لِكُلِّ شَي ءٍ» اين نيست كه قرآن دائرة المعارف بزرگى است با ذكر تمام جزئيات علوم مختلف و مكاتب مختلف فلسفى؛ بلكه منظور اين است که قرآن تمام آنچه را به خاطر آن نازل شده است و هدف اصلى اين كتاب است - كه همانا مسأله انسان سازى و سعادت بشر در تمام زمينه هاست - در بر دارد. معارف دينى، حقايق مربوط به مبدأ و معاد، وظايف انسان در پيشگاه خدا، وظايف انسانها در برابر يكديگر، مسائل اخلاقى، مسائل اجتماعى و نيازهاى اقتصادى و ... همه را بيان كرده است.

اقطاب از نظر صوفيه اختيارات فوق العاده وسيعى دارند تا آنجا كه «منصور على شاه» كه خود از اقطاب صوفيه بوده مى نويسد: «حدود ادعاى قطب ده ماده است: 1- من داراى همان باطن ولايت هستم كه خاتم الانبياء(ص) داشت! 2- من از قيود طبع و نفس آزادم! 3- من در عقايد خودم آزادم! 4- من هميشه حاضر و ناظر احوال قلبى مريدم! 5- من تقسيم كننده بهشت و دوزخم! و ...».