یکی از دلایل تحریم رباخوارى، منافات این کار با فلسفه پيدايش «پول» است. رباخوارى باعث مى شود كه پول از شكل اصلى اش تحريف و به شكل يك كالا درآيد؛ چرا كه پول در اصل «ثَمَنْ» است نه «مُثْمَن»، یعنی واسطه كالاست نه كالا، و رباخوارى آن را كالا قرار مى دهد و از اين رهگذر جامعه را گرفتار خسارت مى كند.

یحیى بن عبد العظیم بن یحیى بن محمّد بن على، جمال الدین ابوالحسین جزّار مصرى، یکى از شعراى شیعى است. در کتاب «البدایة و النهایة» و «شذرات الذهب» از وى به نیکى یاد شده، ولى مقام وى از آنچه در این کتابها آمده بالاتر است. سماوى براى او دیوانى از شعر جمع کرده که به 1250 بیت مى رسد، و براى او دیوانى بوده است که در کتب و معاجم پیشینیان آن را با شهرت توصیف مى کرده اند. وى سال 672 ق در مصر وفات یافت.

خلفای اموی با جذب محمد بن شهاب زهری به دربار خود، از موقعیت دینی او استفاده کردند. او با جعل و کتابت احادیث به اهداف شوم خلفا کمک فراوانی کرد. حجم نوشته های زهری آن مقدار بود که پس از هلاکت ولید بن عبدالملک،  کتاب های او را به وسیله چهارپایان از خزانه خارج کردند. پر واضح است آنچه زهری به امر خلفای اموی نگاشته بود تنها احایثی در تایید خلفای اموی و کاستن از موقعیت بنی هاشم بود.