ابن صبّاغ مالکى از یحیى بن یسار عنبرى نقل کرده که گفت: «امام هادى(ع) به فرزندش ابى محمّد حسن بن على(ع)، چهار ماه قبل از وفاتش وصیّت نمود و به عنوان جانشین خود در امامت او را معین کرد و در این امر من و جماعتى از موالیان خود را شاهد گرفت».

ولایت عهدى امام رضا(ع) و نرمش مأمون عباسى با آن حضرت نه به خاطر علاقه به آن حضرت و خاندان رسول خدا(ص)، بلکه براى رسیدن به اهداف شیطانى خود بود. از جمله: خاموش کردن نهضت هاى علویان، موجه جلوه دادن و اعتراف گرفتن از علویان نسبت به حکومت، تحت نظر قرار دادن حضرت و در امان ماندن از خطرى که از ناحیه امام او را تهدید مى کرد، جدا کردن امام از شیعیان و موالیانش و ...

ابن تیمیه، خبر اسلام معروف کرخى به دست مبارک امام رضا(ع) را تکذیب کرده، در حالى که این خبر در مصادر مهم تاریخى آمده است. از جمله ابن خلّکان مى نویسد: «معروف کرخى از موالیان على بن موسى الرضا بوده است، پدر و مادرش نصرانى بوده اند. آن دو، فرزند خود را در سنین کودکى به نزد معلّم مسیحی بردند ولی او از آنجا فرار کرده و به خدمت امام رضا(ع) رسید و به دست آن حضرت اسلام آورد».