در مورد اينكه چرا نمی توانیم به ملاقات امام زمان(ع) نائل شويم؟ چند نكته را بايد متذكر شد: 1- وظیفه ما در اين عصر و زمان عمل به دستورات امامان معصوم(ع) است؛ اگر چه ملاقات حضورى نيز شرفى خاص است. 2- منشأ اين محروميت، خود ما هستيم. 3- مسئله غيبت امام زمان(عج) در اين دوره براى شيعيان، امتحاني بزرگ است. 4- بايستي غبار و زنگار را از چشم و دل خودمان بزداييم تا قابليت لقاى حضرت را پيدا كنيم.

در وجه تشبيه «خورشيد پشت ابر» با «امام زمان(عج)» چند احتمال داده اند: 1. همانطور كه مردم منتظرند خورشید از پشت ابر خارج شود تا از آن نفع ببرند، مردم نيز منتظرند كه حضرت ظهور كند. 2. منكر حضرت در عصر غيبت همانند منكر وجود خورشيد در پشت ابرها است. 3. همانطور كه ابر مانع انتفاع خورشید نیست؛ غیبت نيز مانع انتفاع مردم از امام(عج) نمی شود. 4. همانطور كه خورشید گاهی از پشت ابر بیرون می آید و از آن استفاده مي برند، هر از چند گاهى نيز عده اى به محضر امام زمان(عج) شرفياب مى شوند و از وجودش استفاده مى برند.

شيخ طوسى، برای اثبات نظر خود مبنی بر جواز «حیله های شرعی»، روایتی نقل می کند که «سويد بن حنظله» مى‌گويد: به همراه «وائل بن حجر» و جمعيّتى ديگر، آهنگ ديدار پيامبر(ص) كرديم، در بين راه «وائل بن حجر» به چنگ دشمن افتاد. من به نام خدا قسم ياد كردم كه او برادر من است، بدين جهت دشمن او را آزاد كرد. هنگامى كه به خدمت پیامبر(ص) رسیديم، داستان را براى حضرتش بازگو كردم، حضرت فرمودند: راست گفتى! مسلمان برادر مسلمان است. طبق اين روايت، حضرت رسول كار سويد و حيله شرعى او برای نجات یک مسلمان را تأييد كرد.