کمی تأمل در متن آیات و رجوع به روایات نشان می دهد درخواست این دو پیامبر بزرگ الهی با یقین آنها به توحید و معاد و عصمت آنها منافات ندارد و همانطور که در قرآن آمده حضرت ابراهیم با وجود ایمان به معاد برای اطمینان قلبی چنین درخواستی کرد؛ «لِيَطمَئنّ قَلبى»، آن هم درباره چگونگى و کیفیت رستاخيز نه درباره اصل معاد. حضرت موسی هم درخواست رؤیت قلبی نمود. حتی اگر رؤیت ظاهری اراده شود، اين تقاضا را از زبان برخی از جاهلان قوم كرد که اصرار داشتند كه بايد خدا را ببينند تا ايمان آورند وگرنه خود او یقین داشت که خدا با چشم دیده نمی شود.

از مجموعه کلمات ائمه اهل بیت(ع) درباره رؤیت خداوند استفاده مى شود که آنچه محال می باشد، رؤیت به دیده است، ولى رؤیت به قلب که از آن به شهود باطن تعبیر مى شود براى مؤمنین امکان دارد از این رو امام صادق(ع) در جواب شخصى که از امکان رویت خداوند در روز قیامت پرسیده بود، فرمود: «هرگز رویت با قلب، همانند رویتِ با چشم نخواهد بود؛ منزّه است خداوند از آنچه تشبیه کنندگان و ملحدان او را توصیف مى کنند».