عامل رواج این تفکر دو چيز است؛ اول اين كه آئين مسيحيت به صورت يك مسأله كاملا خصوصى و فردى در آمده بود و كارى به مسائل اجتماعى و سياسى نداشت. دومين عامل به جريان كليسا در قرون وسطی برمی گردد؛ ارباب كليسا با هر حركت علمی به شدت مقابله می كردند، سر می بريدند و زندانی ‌می كردند و در كنار اين برخورد، روی آوردن ارباب كليسا به ثروت‌اندوزی باعث دور شدن مردم از اطراف آنها شد و راه را براي مقابله مردم هموار كرد؛ به گونه ای كه از آن همه قدرت كليسا، تنها حكومت واتيكان مانده است.

یکی از کارهای عثمان که سبب تقویت جبهه نفاق، به ویژه بنى امیّه شد، بخشش هاى عجیب او به این گروه بود، مانند بخشش خمس مال آفریقا بالغ بر 500هزار دینار و یکصدهزار درهم، دویست هزار درهم به ابوسفیان، یکصد هزار دینار از غنایم آفریقا به برادر رضاعی اش، سیصدهزار دینار به حارث بن حکم، یکصد هزار دینار به سعد بن عاص و... . این بخشش هاى بى حساب و کتاب، مورد اعتراض مردم قرار گرفت و در نهایت به شورش عمومى انجامید و آثار و پیامدهایى به دنبال داشت که سالها دامان اسلام را گرفت.