تکتّف در مذاهب پنج گانه

نظر مذاهب پنج گانه در مورد نحوه و مشروعیت تکتّف چه مى باشد؟

استحباب تکتف (گرفتن دست چپ با دست راست)، در بین فقهاى اهل سنت مشهور است، و تنها مالکیّه برخلاف آنان، مى گویند: مستحب است در نماز واجب، دست ها را آویخته دارد. اما مشهور از شیعه امامیه، تکتف را حرام دانسته و نماز را در آن حال باطل دانسته و فقط گروه اندکى معتقد به کراهت آن هستند. با این حال اهل سنت هیچ دلیل قانع کننده ای بر جواز آن در نماز ندارند، تا چه رسد به استحباب؛ بلکه مى توان گفت تمام دلایل بر خلاف آنان است.

نسبت شیعه امامیه با غلات

آیا عقاید شیعه امامیه با عقاید غلات نسبتى دارد؟

وصف امام به عصمت، اعلمیت و افضلیت، معنایى جز این ندارد که آنان بندگان مخلص خدایند که عنایت الهى شامل آنها شده و آنان را پیشوایانى قرار داده است که به امر خدا هدایت مى کنند. اما فرقه هاى منقرض شده اى همچون خطابیه، مغیریه و ... ، که از غُلات بودند، در حقیقت شیعه نیستند. و ائمه(ع) نیز از آنان بیزاری جسته و فرموده اند: «خداوندا به آستانت بیزارى مى جویم از کسانى که براى ما آن چه حقّ ما نیست ادعا مى کنند، و در باره ما چیزى مى گویند که خودمان در باره خویش نگفته ایم».

مسأله بداء در امامت اسماعیل

دیدگاه امامیه در مورد بداء در امامت اسماعیل چیست؟

«اسماعیلیه» با استناد به روایتی که بداء را درباره اسماعیل پسر امام صادق(ع) اثبات می کند، قائلند این بداء، درباره امامت اسماعیل است و امام(ع) ابتدا اسماعیل را به عنوان امام معرفی کرد و چون اسماعیل از دنیا رفت، بداء حاصل شد و پسرش محمد امام شد. اما «شیعه امامیه»، بداء در امر امامت را قبول ندارد. علاوه بر این، چنین روایت مبهم و ضعیف السندی نمی تواند در مقابل احادیث زیادی که بر امامت امام کاظم(ع) دلالت دارد، ایستادگی کند.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال علي بن موسي الرضا عليه السلام :

کان ابي اذا دخل شهر المحرم لايري ضاحکا و کانت الکابة تغلب عليه حتي يمضي منه عشرة ايام فاذا کان يوم العاشر کان ذلک اليوم يوم مصيبته و حزنه و بکائه و يقول: هو اليوم الذي قتل فيه الحسين عليه السلام

بحارالانوار، ج 44، ص 284