امام حسین(ع) دارای شش فرزند بودند: 1-  علی اکبر(ع) 2- على بن الحسین(ع) معروف به زین العابدین 3- عبدالله که او همان علی اصغر است 4- جعفر 5- سكينه 6- فاطمه. در برخی نقلها به محمد، رقیه، زینب و عبیدالله هم اشاره شده است.

شبلنجى مى کند: «شخصى به نزد على بن الحسین(ع) آمد و به اویشان عرض کرد: «فلان شخص در حضور من به شما ناسزا گفت. حضرت به او فرمود: بیا با هم به نزد او برویم. راوى مى گوید: در فکرم این بود که حضرت انتقام خود را از آن مرد خواهد گرفت. به نزد آن مرد که رسید حضرت به او فرمود: «اى مرد! اگر آنچه را که تو درباره من گفتى حق بود از خداوند خواستارم که مرا بیامرزد، و اگر آنچه را که در حقّ من گفتى باطل است خداوند متعال تو را بیامرزد. حضرت این را فرمود و از نزد او خارج شد».
 

دشمنان اسلام و اهل بیت(ع) مى خواستند نام «على» از اذهان مردم فراموش شود، ولى فرزندان على(ع) سعى داشتند این نام هر چه پررنگ تر در سینه ها نقش بندد، به همین دلیل امام حسین(ع) نام «على» را براى همه فرزندانش برگزیده بود، تا خارى در چشم دشمنان باشد.

عده اى از صحابه و تابعین نزول آیه تطهیر را در شأن اصحاب کساء دانسته اند، از جمله:حسن بن على(ع)، سعد بن ابی وقاص، ابن عباس، واثلة بن اصقع، على بن الحسین(ع) و ام سلمه.

ابن عساکر با اسنادش نقل کرده؛ پيامبر(ص) فرمود: «قيامت فرا مى رسد، منادى از عرش ندا مى دهد: سيّد العابدين برخيزد، آن گاه  امام سجاد(ع) بر مى خيزد».