وقتی لشگر جمل به آبگاه حوأب رسید، سگ های حوأب برعایشه پارس کردند. عایشه پرسید اینجا کجاست؟ گفتند: حوأب. عایشه گفت مرا برگردانید. از رسول خدا(ص) شنیدم که به زنان خود می گفت: «روزی را می بینم که سگهای حوأب به یکی از شما زنان پارس می کند، حمیرا مبادا تو باشی». عبدالله بن زبیر عده ای از اعراب بیابانگرد را آورد و آنان به دروغ سوگند یاد کردند که اینجا حوأب نیست.

حدیث حوأب حدیثی است که اهل سنت آنرا در منابع متعددی آورده و راویان آن را ثقه دانسته اند. حتی آلبانى که گرایشات وهابی و ضد شیعی دارد، براساس معیارهای رجالی و حدیثی اهل سنت آن را حدیثی صحیح بر شمرده است.

در روایات متعددى از پیامبر(ص) مى خوانیم که نسبت به داستان جنگ جمل و موضع گیرى «عایشه» در آن، پیشگوییهایى فرموده و به او هشدار داده است، از جمله اینکه از سوار شدن بر شتری به نام عسکر بپرهیزد و بترسد از روزى که به راهى مى رود که سگ هاى «حوأب» در اطراف او سر و صداى زیادى خواهند کرد. عجیب اینکه او هنگام مواجهه با این موارد در ادامه ی کارش مردد می شد، ولى آن همه روایات صریحى که از پیامبر اکرم(ص) درباره على(ع) شنیده بود سبب تردید و انصراف او نشد.