مصادیق «شرّ» در قرآن و روايات عبارتند از: 1. بخل 2. افرادى كه تعقل نمى كنند. 3. پيشواى ظالمى كه گمراه شده و گمراه مى كند. 4. كسى كه از ترس شرّش اكرام شود. 5. ظالم 6. كسى كه عذرخواهی نمی پذیرد. 7. كسى كه از مردم مى ترسد ولی از خدا نمى ترسد. 8.كسى كه نسبت به مردم سوء ظن دارد و مردم هم به خاطر عملكرد بدش به او اعتماد ندارند و ...

حتی اگر از کلام واضح و صریح فاطمه(س) در توبیخ و نفرین ابوبکر و عمر در زمان عیادت آنها از حضرت، بگذریم، ماجرای وصیت فاطمه(س) به دفن شبانه و اجرای این وصیت توسط علی(ع)؛ شاهد گویایی بر این مطلب است که حضرت با نارضایتی از شیخین از دنیا رفتند به حدی که حاضر نشدند آن دو نفر در تشییع ایشان شرکت کنند و بر جنازه اش نماز بخوانند.

زمانی که طوفان شروع شد و فرزند نوح(ع) گرفتار غرقاب شد، نوح از خداوند درخواست نمود که پسرش را نجات دهد ولی خداوند ایشان را توبیخ کرد که «چرا تقاضایى مى کنى که بر آن آگاهى ندارى؟». در این ماجرا هیچ کارى که مصداق معصیت باشد دیده نمى شود جز یک ترک اولى و آن این که نوح(ع) مى بایست بیشتر درباره فرزند خود تحقیق مى کرد تا از خدا تقاضاى نجات او را نکند، آن هم تقاضایى توأم با اصرار.