حجاب به معنی عام که در قرآن به آن تاکید شده است، هر نوع پوشش و مانع از وصول به گناه را شامل می شود، از جمله پوشاندن چشم از نگاه به نامحرم، حجاب گفتاری زنان در مقابل نامحرم و....

اما حجاب به معنی خاص، به معنی پوشش زن است که در آیات مختلف قرآن از جمله آیه 31 سوره نور و آیات 33 و 59 سوره احزاب به عنوان يكی از احكام وجوبی اسلام به آن اشاره شده است، و آن اين است كه زن، هنگام معاشرت با مردان، بدن خود را بپوشاند و به جلوه گری و خودنمايی نپردازد.

در قرآن در موارد متعدد كلمه «مرض» به معناي «مرض روحي» در مورد منافقين اطلاق شده است. يكجا در سوره «بقره» درباره منافقين اطلاق مريض شده است. در جاي ديگر خطاب به همسران پيامبر مي فرمايد: «نبايد به نرمي سخن بگوييد؛ چراكه اين كار باعث تحريك افراد مريض مي شود». در جاي ديگر به كساني كه برای زنانی که شب از مسجد بيرون مي آمدند مزاحمت ایجاد می کردند، عنوان مريض اطلاق شده است.

بی شک بی بند و باری زنان مفاسد بى شماری را بوجود آورده است. همانند: 1ـ برهنگى زنان، مردان را تحریک می کند تحریکى که سبب کوبیدن اعصاب آنها و ایجاد هیجان هاى عصبى و گاه سر چشمه امراض روانى مى گردد 2ـ با افزایش برهنگى در جهان، طلاق و از هم گسیختگى زندگى زناشوئى در دنیا به طور مداوم بالا رفته است. 3ـ گسترش دامنه فحشاء و افزایش فرزندان نامشروع از دردناکترین پیامدهاى بى حجابى است. 4ـ مسأله ابتذال زن وسقوط شخصیت وی نیز از پیامدهای دیگر برهنگی و بی حجابی است.

او سوار بر مرکب مى شد و در روستاهاى شام مى چرخید و هرگاه وارد روستایى مى شد، مردم آن جا را جمع مى کرد و مى گفت: اى مردم! على بن ابى طالب، مردى منافق بود. او قصد داشت در شب عقبه، پیامبر خدا را از مرکبش سرنگون کند. او را لعن کنید. مردم آن روستا نیز على(ع) را لعن مى کردند. سپس، وى به روستایى دیگر مى رفت و همین کار را انجام مى داد.