در تعريف تقليد مى گويند: «تقلید عبارت است از قبول گفتار ديگرى بدون دليل تفصيلى» و گاه بعضى آن را توسعه داده، و پيروى عملى را نيز جزء آن دانسته اند. از سویی تقلید در صورتى مى تواند ممدوح باشد كه از يك سو شخص مورد تقليد داراى دو شرط اصلی «آگاهی و صداقت» باشد. از سوى ديگر موضوع مورد تقليد بايد از موضوعات «تخصّصى» باشد تا تقليد در آن جايز گردد، امّا در مسائل عمومى، هركس بايد به سهم خود تحقيق كند. از سوى سوم مقلِّد نيز نبايد قادر به استنباط باشد، زیرا در صورت توانایی در استنباط، تقليد ممنوع است.

شیعه معتقد است سجده براى غیر ذات پاک خداوند جایز نیست، زیرا سجده آخرین درجه خضوع است و آن مخصوص خدا است؛ و اگر براى شخص یا چیز دیگرى سجده کنیم او را همسان و هم شأن خدا قرار داده ایم. از نظر ما سجده یکى از معانى توحید، «توحید در عبادت» است، یعنى پرستش مخصوص خداست و بدون آن توحید کامل نمى شود. به تعبیر دیگر: پرستش غیر خدا از شعبه هاى شرک است و سجده نوعى پرستش است، بنابراین سجده براى غیر خدا نوعی از شرک است.