شناخت انگيزه های وفای به عهد، تاثير شگرفی در درمان پيمان شکنی دارد. ايمان به قدرت و رازقيّت خداوند، يكى از اسباب وفادارى و پايبندی به عهد است، زیرا پيمان شكنان براى عجله در کسب منفعت به سراغ خیانت می روند. امام علی(ع) می فرمايند: «كسى كه به پيمانش وفادار نيست به خدا ايمان نياورده است». داشتن شخصيت و عزت نفس، انگيزه ديگرى بر وفادارى است، زیرا خیانت نشانه ضعف و فقدان شخصيت مى باشد. جهل و غفلت از آثار خیانت نیز يكى ديگر از عوامل گرفتاری در این رذيله است.

پس از سخنان حسین(ع) در میان یارانش در شب عاشورا ـ مبنی بر این که آنها کشته خواهند شد و هر کس می خواهد برود، برود ـ یاران مخلص امام(ع) یکی یکی بلند شده و مراتب وفاداری و اخلاص خود را به حضرت(ع)  نشان دادند و با علم و یقین به مرگ در فرداى آن شب، با افتخار و شادى اعلام کردند که نه یک جان، بلکه اگر هزاران جان داشته باشند فداى او می کنند!