واژه «تَكْليِمُ» و «تَكَلَّمُّ» از مادّه «كلم» (بر وزن زخم) در اصل به گفته راغب در مفردات به معناى تأثير گذاشتن بر چيزى است؛ تأثيرى كه با چشم يا گوش احساس شود. خليل بن احمد در كتاب «العين» اصل آن را به معناى مجروح ساختن مى داند. بنابراين اطلاق اين واژه بر سخن گفتن به خاطر تأثير عميقى است كه كلام در شنونده مى گذارد؛ بلكه گاهى تأثير سخن از تأثير شمشير و خنجر بيشتر است.

معاویه برای تضعیف حکومت امام حسن(ع) دست به توطئه و اقداماتی زد. فریب دادن برخى از فرماندهان لشکر امام حسن(ع)، تضعیف موقعیّت امام توسّط منافقان و عوامل نفوذی و صلح تحمیلى از اقدامات مهم معاویه برای تضعیف حکومت امام حسن به حساب می آید.

«ابولؤلؤ» غلام «مغیرة بن شعبه» از خراج سنگینی که مغیره بر او بسته بود نزد عمر شکایت برد ولی عمر به شکایتش اعتنا نکرد. چند روز بعد که عمر برای نماز صبح به مسجد آمده بود، ابولؤلؤ شش ضربه خنجر بر او وارد نمود که یکی از آنها را در زیر نافش فرو رفت و همان موجب قتل او شد.