حضرت زهرا(س) درخطبه فدکیه به دفاع از فدک پرداخته و می فرماید: عجب این که شما چنین مى پندارید که خداوند ارثى براى ما قرار نداده ـ و ما از پیامبر خدا(ص) ارث نمى بریم! ـ ...اى فرزند ابى قحافه! به من پاسخ ده! آیا در قرآن است که تو از پدرت ارث ببرى و من از پدرم ارثى نبرم؟ چه سخن ناروایى! آیا عمداً کتاب خدا را ترک گفتید و پشتِ سر افکندید؟ در حالى که مى فرماید: «و سلیمان وارث داود شد» و در داستان یحیى بن زکریا مى گوید: «(خداوندا!) تو از نزد خود جانشینى به من ببخش که وارث من و دودمان یعقوب باشد» و ... .

حضرت زهرا(ع) در خطبه فدکیّه در بیان فلسفه برخی از احکام چنین می فرمایند: «خداوند «ایمان» را سبب تطهیر از شرک و «نماز» را وسیله پاکى از کبر و «زکات» را موجب نموّ روزى و «روزه» را عامل تثبیت اخلاص و «حجّ» را وسیله تقویت اسلام و «عدالت» را مایه هماهنگى دل ها و «امامت» ما را امان از تفرقه و پراکندگى و «جهاد» را موجب عزّت اسلام و .... قرار داد».

فاطمه زهرا(س)، سیّده زنان عالم، به مسجد آمد تا در برابر توده هاى مسلمان، و سران مهاجر و انصار، اتمام حجت کند، و بهانه هاى ادامه این غصب عجیب و مصادره ظالمانه را از دستگاه حکومت وقت بگیرد، و در ضمن، با افشاء تلاش های منافقین در محو آثار اسلام، صفوف وفاداران به اسلام را از حامیان سیاست هاى تجاوزکارانه جدا و متمایز سازد.

خطبه فدکیه، از خطبه هاى مشهورى است که علماى بزرگ شیعه و سنّی با سلسله سندهاى بسیار آن را نقل کرده اند. مانند؛ ابن ابى الحدید معتزلى، على بن عیسى اربلى، مسعودى، سیّد مرتضى، شیخ صدوق، شیخ مفید، سیّد ابن طاووس، مرحوم طبرسى و دیگران.