در احادیث پیامدهای پرخوری این طور بیان شده است؛ پرخوری دل را می میراند؛ علم و دانش را از او بيرون مى كند؛ بر قلب علامت قساوت مى گذارد و اعضا را از اطاعت حق باز مى دارد و عقل را از شنيدن موعظه باز می دارد؛ صفا و نورانیت فکر را می گیرد؛ پرخوری باعث سستی و پرهیز از آن باعث مقاوم شدن انسان است و ...
امام علی(ع) در خطبه شقشقیه، در بیان دلایل پذیرش بیعت مى فرماید: «اگر به خاطر حضور توده هاى بیعت کننده و اتمام حجّت بر من به خاطر وجود یار و یاور نبود و نیز به خاطر عهد و پیمانى که خداوند از دانشمندان و علماى هر امّت گرفته که در برابر پرخورى ستمگر و گرسنگى ستمدیده و مظلوم سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را بر پشتش مى افکندم».
قال رسول الله(صلى الله عليه وآله):
مَنْ حجَّ أوِ اعْتَمَرَ فَلَمْ يَرْفَثْ وَلَمْ يَفسُقْ يَرْجِع کَهَيئَةِ يَوْم وَلَدَتْهُ اُمُّهُ.
کسى که حج يا عمره انجام دهد و در آن گناه و فسقى مرتکب نگردد، برمى گردد، همانند روزى که از مادر متولد شده است.
سنن دارقطنى: 2 / 284