در کلام امام علی(ع)، کسانی که در زمره اولياء الله درآيند و يا در صف متوكّلان قرار گيرند، با خداوند انس پیدا کرده و او مشكلات شان را برطرف مى كند، دلهایشان به سوی خداوند مشتاق می شود و هرگز در برابر مشكلات و مصائب زانو نمى زنند و آرامش و اعتماد خود را از دست نمى دهند. ایشان مى فرمايد: «اگر غربت آنها را به وحشت اندازد ياد تو مونس تنهايى آنهاست و اگر مصائب و مشكلات، بر آنان فرو بارد به سوى تو پناه مى آورند، زيرا مى دانند زمام تمام امور به دست تو و سرچشمه همه آنها در اختيار تو است».

در کتب عهد قدیم، مصلح جهانی با این تعابیر توصیف شده است: به ارث رسیدن زمین به متوکلان و متبرکان الهی و حکیمان و صدیقان و  قطع شدن دست ملعونان و شریران. انتظار برای مصلحی که تأخیر می کند اما هنگام آمدنش همه امتها گردش جمع می شوند. برآمدن نهالی که ذلیلان را به عدالت حکم می کند. کسی که کمربندش عدالت است و زمین را پر از دانش می کند و پس از آمدنش در تمام کوه مقدس هیچ فساد و ظلمی صورت نمی گیرد.