«عايشه» دختر ابوبكر در سال 4 بعثت به دنيا آمد و پس از جنگ بدر با پيامبر(ص) ازدواج كرد. وي بعد از پيامبر(ص) در زمان خلافت پدرش و عمر و نيمه اوّل خلافت عثمان از طرفداران جدّى حكومت بود؛ ولى در نيمه دوم خلافت عثمان از مخالفان او شد و با بیان جمله: «نعثل را بكشيد خدا او را بكشد» حكم به كشتن خليفه داد. او پس از رسيدن خلافت به امام علي(ع)، به جنگ با ايشان روي آورد و پس از شكست، به مدينه رفت و گوشه نشين شد؛ اما وقتي از قتل امام باخبر شد بسيار خوشحال گشت.

امام علی(ع) در بخشی از خطبه 22 نهج البلاغه، به دستاویز اصلى طلحه و زبیر و همراهان آنها ـ یعنى مسأله خون خواهى عثمان ـ اشاره کرده و بیان می نماید که نقش اصلی را در قتل عثمان کسانی برعهده داشته اند که اکنون به خونخواهی او برخواسته اند و در مقابل علی(ع) -که تلاش خود را در جلوگیری از قتل عثمان انجام داده بود- ایستاده اند.