هر کس سوره عادیات را تلاوت کند، به عدد هر یک از حاجیانى که [شب عید قربان] در «مزدلفه» توقف مى کنند و در آنجا حضور دارند، ده حسنه به او داده مى شود؛ و هر کس بر تلاوت آن مداومت کند، خداوند روز قیامت او را با امیرمؤمنان(ع) مبعوث مى کند، و در جمع او و میان دوستان او خواهد بود؛ و طبق روایات سوره «و العادیات» معادل نصف قرآن است.
در آغاز سوره عادیات، سوگندهاى بیدار کننده اى ذکر شده است؛ بعد از آن، سخن از پاره اى از ضعف هاى نوع انسان همچون کفر، بخل و دنیاپرستى به میان مى آورد؛ و سرانجام، با اشاره کوتاه و گویائى به مسأله معاد، و احاطه علمى خداوند به بندگان، سوره را پایان مى دهد.
در سال هشتم هجری، دوازده هزار سوار در سرزمین یابس جمع شدند و با یکدیگر عهد کردند که پیامبر(ص) و على(ع) را به قتل برسانند و جماعت مسلمین را متلاشى کنند. پیامبر(ص) على(ع) را با گروه از مهاجر و انصار به نبرد آنها اعزام کرد آنها به سوى دشمن حرکت کردند.امام(ع) دستور داد نیروها اسب هاى خود را آماده کارزار کنند و صبحگاهان که هنوز هوا تاریک بود به دشمن حمله کردند و آنان را درهم شکستند.
قال الرّضا عليه السّلام :
انَ اَبى اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا يُرى ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتّى يَمْضِىَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَيّامٍ، فَاِذا کانَ الْيَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ ... .
امالى صدوق ، ص 111