هر موجود نافع که از طرف خداوند براى بشر باقى مانده و مایه خیر و سعادت او گردد «بقیة اللّه» است. از آنجا که مهدى(ع) تنها باقیمانده بعد از پیامبران و امامان است است، یکى از روشن ترین مصادیق «بقیة اللّه»، بلکه از همه به این لقب شایسته تر است. امام باقر(ع) می فرماید: «نخستین سخنى که مهدى(ع) پس از قیام خود مى گوید: «منم بقیة اللّه» است».

در تفسیر این آیه امام باقر(ع) می فرمایند: بندگان صالحى را که خداوند در این آیه به عنوان وارثان زمین یاد مى کند، یاران مهدى(عج) در آخر الزمان هستند. البته مفهوم این روایات، انحصار نیست، بلکه بیان یک مصداق عالى و آشکار است.

ظاهر آیه در باره«آب جارى» است که مایه حیات است، ولی باطن آیه، مربوط به وجود امام و علم و عدالت جهان گستر اوست، که آن نیز مایه حیات جامعه انسانى است. طبق روایات این آیه درباره  حضرت مهدى(ع) است که قیام به عدل الهى مى کند. آیه مبارکه بیان می دارد: اگر امام شما پنهان گردد، و ندانید کجاست؛ چه کسى براى شما امامى مى فرستد که اخبار آسمان ها و زمین و حلال و حرام خدا را براى شما شرح دهد؟

این قانون کلّى الهى، و ناموس تخلّف ناپذیر آفرینش است که در هر عصر و زمانى مصداقى دارد، قیام پیامبر(ص) و پیروزیش بر شرک و بت پرستى و همچنین قیام مهدى(ع) بر ستمگران و جباران جهان، از  مصادیق روشن این قانون عمومى است. همین قانون الهى است که رهروان راه حق را در برابر مشکلات، امیدوار، نیرومند، قوى و پر استقامت مى دارد و به ما در همه تلاشهاى اسلامى مان نشاط و نیرو مى بخشد.