در روايات تاكيد شده كه ترس از مرگ به خاطر آن است كه انسان آخرت خود را ويران ساخته و دنياى خود را آباد نموده است؛ لذا اكراه دارد كه از آبادى به سوى ويرانى برود و در روايت ديگری آمده است انساني كه ثروتی داشته ولی برای آخرتش چيزي از پيش نفرستاده است طبیعتا حاضر به جان دادن نيست. همچنین امام هادى(ع) علت ترس از مرگ را نشناختن حقيقت مرگ دانستند و مرگ را به حمام تميزى تشبيه نمودند كه انسان آلوده وارد آن مى شود تا هرگونه غم و اندوه خود را شستشو دهد و به شادمانى برسد.

رياكار درون خود را ويران مى سازد و از مقام والاى توحيد دور مى شود و در قعر درّه شرك پرتاب مى گردد. هنگامى كه جامعه اى عادت به رياكارى و تظاهر كند همه چيز آن از محتوا تهى مى شود، فرهنگ و اقتصاد و سياست و بهداشت و نظم و نيروهاى دفاعى همه تو خالى و تهى مى گردد و همه جا به ظاهر سازى قناعت مى كنند، دنبال خير و سعادت جامعه نيستند بلكه به سراغ چيزى مى روند كه ظاهر جالبى داشته باشد، و اين طرز كار، ضربات هولناكى بر جامعه وارد مى كند كه بر هوشمندان مخفى و پنهان نيست.

 قرآن درباره رفتار شنیع قوم لوط، از عناوینی مانند «اسراف»، «خبیث»، «فسق»،«تجاوز»، و ... استفاده می کند. هم چنین پیامبر(ص) در حدیثی می فرماید: «بوى بهشت به مشام کسى که مورد همجنس گرائى واقع مى شود نخواهد رسید». از سویی امام رضا(ع) می فرماید: «فلسفه تحریم همجنس گرایی این است که: این امر بر خلاف طبیعتى است که خداوند براى زن و مرد قرار داده، با همجنس گرا نسل بشر قطع گردیده، و تدبیر زندگى اجتماعى به فساد مى گراید، و دنیا به ویرانى کشیده می شود». بی شک حد لواط در ابواب حدود اسلامى، اعدام است.