در قرآن مجید بارها این مطلب تکرار شده است که: موسى(ع) بنى اسرائیل را به فرمان خدا از «بحر» یا «یم» عبور داد. در این که منظور از «بحر» و «یم» چیست، اختلاف وجود دارد که آیا منظور بحر احمر است یا رور نیل. اما ظاهرا منظور همان نیل است، زیرا: 1 ـ محل سکونت فراعنه، حتماً نقطه اى بوده که نزدیک نیل بوده، و بنى اسرائیل ناچار بودند براى رسیدن به سرزمین مقدس، نخست از «نیل» عبور کنند، نه از دریای احمر. 2- بعید است بنی اسرائیل توانسته باشند فاصله زیاد تا بحر احمر را در یک یا نصف شب طی کنند.

در آياتي از قرآن اشاره به این اصل كلّى شده كه: نور خداشناسى در اعماق قلب همه انسان ها مخفى است و انسان ها در سختى ها و گرفتارى هاى شديد، آنجا كه دستشان از وسائل عادى كوتاه مى شود، ناگهان به فطرت اصلى خويش باز مى گردند، و نور خداشناسى در وجودشان شعله مى گيرد، و به ياد مبدأ علم و قدرت یعنی خداوند مى افتند و از او طلب کمک و یاری می کنند.

گروهی از مفسران حادثه نجات بنی اسرائیل از چنگال فرعونیان و غرق شدن آنان را با اسباب طبیعی و عادی توجیه کرده اند؛ اما واقعیت آن است که این مسئله از معجزات پیامبران است و به فرمان خدا  که حاکم بر قانون علیت است، آبهای رود نیل متراکم شده و سپس قوم بنی اسرائیل از آن عبور کرده اند و بعد از بیرون آمدن آنها رود نیل به حال طبیعی بازگشته است. این موضوع استثناء در قانون علیت نیست بلکه اعتراف به تأثیر علل غیرعادی است که برای ما ناشناخته است.