امام باقر(ع) فرمود: خانه على و فاطمه از حجرات رسول خدا(ص) است و سقف خانه شان عرش پروردگار جهانيان است... و ملائكه هر لحظه بر آنان هبوط مى كنند.

هر کس سوره «حجرات» را بخواند، به عدد تمام کسانى که خدا را اطاعت یا عصیان کرده اند، ده حسنه به او داده مى شود و نیز اگر هر شب یا هر روز بخواند، از زائران پیامبر(ص) خواهد بود.

وقتی میان دو قبلیه اوس و خزرج، و یا دو نفر از انصار اختلاف افتاد و با چوب و کفش به جان هم افتادند، آيات فوق نازل شد و وظيفه مسلمانان را در برابر اينگونه اختلافات روشن ساخت.

این آیه درباره جمعی از طایفه  بنی اسد نازل شد که بعد از آنکه اسلام آوردند به پیامبرگفتند: بقیه طوایف با تو می جنگند ولی ما و فرزندان ما با تو نمی جنگیم و از این طریق می خواستند بر پیامبر منت بگذارند.
 

این آیات درباره جمعی نازل شد که بعد از نزول آیه 14 و15 سوره حجرات، خدمت پیامبر رسیدند و قسم یاد کردند که در ایمان خود صادقند.

آیات آغاز سوره حجرات، آداب برخورد با پیامبر(ص) را بیان مى کند، سپس سلسله اصول مهم «اخلاق اجتماعى» بیان شده، بخش سوم دستوراتى درباره چگونگى مبارزه با اختلافات است، در بخش چهارم اهمیّت تقوا بیان شده، سپس بر این مسأله تأکید شده که، ایمان تنها به گفتار نیست، بخش بعد اسلام را یک هدیه بزرگ الهى براى مؤمنان دانسته، لذا باید شکرگذار باشند، در پایان هم از علم خداوند و آگاهى او از همه اسرار نهان عالم هستى و اعمال انسان ها سخن مى گوید.

آیه اول درباره عمر نازل شد، آنجا که پیامبر(ص) وقتی می خواست به خیبر برود فردی را به عنوان جانشین انتخاب کرد اما عمر فرد دیگری را پیشنهاد کرد. یا درباره برخی از مسلمانان نازل شد که اعمال را پیش از موقع انجام می دادند  یا آرزو داشتند تا آیاتی راجع به آنها نازل شود. آیه دوم درباره گروهی از قبیله بنی تمیم نازل شد که وقتی وارد مسجد شدند، با سر و صدا و کلمات بی ادبانه پیامبر(ص) را صدا زدند و گفتند: بیا با هم مفاخره کنیم.

این آیه درباره ولید بن عقبه نازل شده که وقتی مامور شد زکات قبیله بنى المصطلق را بگیرد، مردم قبیله به استقبالش شتافتند، او خیال کرد به قصد کشتن او می آیند، ترسید و برگشت و به پیامبر(ص) گفت: که آنها از پرداخت زکات خوداری می کنند. پیامبر(ص) فردی را برای تحیق فرستاد، که مشخص شد آنها نماز می خوانند و به اسلام پایبند هستند و خبر ولید دورغ می باشد.