آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این آیات درباره جمعی نازل شد که بعد از نزول آیه 14 و15 سوره حجرات، خدمت پیامبر رسیدند و قسم یاد کردند که در ایمان خود صادقند.

در آیات (16 ـ 17) سوره «حجرات» می خوانیم: «قُلْ أَ تُعَلِّمُونَ اللّهَ بِدِینِکُمْ وَ اللّهُ یَعْلَمُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الاَْرْضِ وَ اللّهُ بِکُلِّ شَیْء عَلِیمٌ * یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لاتَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلامَکُمْ بَلِ اللّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَداکُمْ لِلاِْیمانِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ»؛ (بگو: «آیا خدا را از ایمان خود با خبر مى سازید؟! او تمام آنچه را در آسمان ها و زمین است مى داند؛ و خداوند از همه چیز آگاه است»! * آنها بر تو منت مى نهند که اسلام آورده اند؛ بگو: اسلام آوردن خود را بر من منت نگذارید، بلکه خداوند بر شما منّت مى نهد که شما را به سوى ایمان هدایت کرده، اگر [در ادعاى ایمان] راستگو هستید).
شأن نزول:
جمعى از مفسران گفته اند: بعد از نزول آیات گذشته، گروهى از اعراب خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمدند و سوگند یاد کردند که در ادعاى ایمان صادقند و ظاهر و باطن آنها یکى است، نخستین آیه مورد بحث نازل شد (و به آنها اخطار کرد که نیازى به سوگند ندارد، خدا درون و برون همه را مى داند).(1)، (2)