در شش آیه ای که در قرآن به درخت ممنوعه اشاره شده، توضیحی درباره حقیقت آن داده نشده و برای همین مفسران با نگاه به روایاتی که در صدد تفسیر آن بوده اند، میوه ممنوع را گندم، انگور، انجیر و کافور و یا امور معنوی چون علم آل محمد، حسد و... معنا کرده اند. در تورات میوه ممنوعه دانش و عنصر پدیدآورنده حیات جاودان معرفی شده که خود روشن ترین دلیل بر تحریف شدن تورات است، زیرا خداوند، ممنوعیتی برای کسب علم و فضیلت برای بشر وضع نکرده است.

انجیر و زیتون که در قرآن یاد شده، دارای ارزش غذایی فراوانی هستند؛ انجیر ، بوى دهان را مى برد، لثه ها و استخوان ها را محکم مى کند، مو را مى رویاند، درد را برطرف مى سازد، و براى زخم معده بسیار مفید است و انجیر خشک فکر را تقویت مى کند. همچنین زیتون و روغن آن سرشار از انواع ویتامین ها مانند فسفر، گوگرد، کلسیم، آهن و... است، دهان را خوشبو و بلغم را برطرف مى سازد، رنگ صورت را طراوت مى بخشد، اعصاب را تقویت کرده، بیمارى و درد خصوصا عوارض کبد و کلیه را از میان مى برد و آتش خشم را فرو مى نشاند.

طبق ظاهر آيه «و التین و الزیتون»، دو ميوه معروف انجیر و زیتون است، اما با توجه به سوگندهاى بعد مناسب است که به معنای دو كوه يا دو مركز مقدس و مورد احترام باشد و منظوردو کوهى است که شهر دمشق و بیت المقدس بر آنها قرار گرفته؛ چرا که این دو محل، سرزمین قیام بسیارى از انبیاء و پیامبران بزرگ خدا است. برخی گفته اند: تین مدینه و زیتون بیت المقدس است.