آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

انجیر و زیتون که در قرآن یاد شده، دارای ارزش غذایی فراوانی هستند؛ انجیر ، بوى دهان را مى برد، لثه ها و استخوان ها را محکم مى کند، مو را مى رویاند، درد را برطرف مى سازد، و براى زخم معده بسیار مفید است و انجیر خشک فکر را تقویت مى کند. همچنین زیتون و روغن آن سرشار از انواع ویتامین ها مانند فسفر، گوگرد، کلسیم، آهن و... است، دهان را خوشبو و بلغم را برطرف مى سازد، رنگ صورت را طراوت مى بخشد، اعصاب را تقویت کرده، بیمارى و درد خصوصا عوارض کبد و کلیه را از میان مى برد و آتش خشم را فرو مى نشاند.

«انجیر» داراى ارزش غذائى فراوانى است و لقمه اى است مُغَذِّى و مُقَوِّى براى هر سن و سال و خالى از پوست و هسته و زوائد.
غذاشناسان مى گویند:
«از انجیر مى توان به عنوان قند طبیعى جهت کودکان استفاده نمود ورزشکاران و آنها که گرفتار ضعف و پیرى اند، مى توانند از انجیر براى تغذیه خود استفاده کنند».
مى گویند: «افلاطون» به قدرى انجیر را دوست مى داشت، که بعضى آن را دوست فیلسوفان نامیده اند و «سقراط» انجیر را جذب کننده مواد نافع و دفع کننده مضار مى دانسته.
«جالینوس»، رژیم مخصوصى از انجیر براى پهلوانان تنظیم کرده بود، به پهلوانان «روم» و «یونان قدیم» نیز انجیر داده مى شد.
دانشمندان غذاشناس مى گویند: انجیر سرشار از ویتامین هاى مختلف و قند است و در بسیارى از بیمارى ها، از آن به عنوان یک دارو مى توان استفاده کرد، مخصوصاً هر گاه انجیر و عسل را به طور مساوى مخلوط کنند، براى زخم معده بسیار مفید است، خوردن انجیر خشک فکر را تقویت مى کند، خلاصه، به علت وجود عناصر معدنى در انجیر که سبب تعادل قواى بدن و خون مى گردد، انجیر را غذاى هر سن و شرائطى معرفى کرده اند.
در حدیثى، از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) آمده است: «التِّینُ یَذْهَبُ بِالْبَخَرِ وَ یَشُدُّ الْفَمَ وَ الْعَظْمَ وَ یُنْبِتُ الشَّعْرَ وَ یَذْهَبُ بِالدّاءِ وَ لا یُحْتاجُ مَعَهُ إِلى دَواء وَ قالَ(علیه السلام): التِّینُ أَشْبَهُ شَیْء بِنَباتِ الْجَنَّةِ» ؛ (انجیر بوى دهان را مى برد، لثه ها و استخوان ها را محکم مى کند، مو را مى رویاند، درد را برطرف مى سازد و با وجود آن نیاز به دارو نیست، و نیز فرمود: انجیر شبیه ترین اشیاء به میوه بهشتى است). (1)؛ (2)
و اما درباره «زیتون» غذاشناسان و دانشمندان بزرگى که سالیان دراز از عمر خود را در راه مطالعه خواص گوناگون میوه ها صرف کرده اند، براى زیتون و روغن آن اهمیت فوق العاده اى قائلند، و معتقدند: کسانى که مى خواهند همواره سالم باشند، باید از این اکسیر حیاتى استفاده کند.
روغن زیتون، دوست صمیمى کبد آدمى و براى رفع عوارض کلیه ها، سنگ هاى صفراوى، قولنج هاى کلیوى، کبدى، و رفع یبوست بسیار مؤثر است.
به همین دلیل از درخت زیتون به عنوان «شجره مبارکه» در قرآن مجید یاد شده است.
روغن زیتون نیز، سرشار از انواع ویتامین ها است و داراى فسفر، گوگرد، کلسیوم، آهن، پتاسیم و منگنز است.
مرهم هائى را که از روغن زیتون و سیر تهیه مى شود، براى انواع دردهاى روماتیسمى مفید دانسته اند، سنگ هاى کیسه صفرا، به وسیله خوردن روغن زیتون از بین مى روند. ( 3)
در خبرى از امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى خوانیم:«ما أَقْفَرَ بَیْتٌ یَأْتَدِمُونَ بِالْخَلِّ وَ الزَّیْتِ وَ ذلِکَ إِدامُ الأَنْبِیاءِ»؛ (خانه اى که در آن از سرکه و روغن زیتون به عنوان نان خورش استفاده مى کنند، هرگز خالى از طعام نمى شود، و این غذاى پیامبران است). (4)
و در حدیثى، از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) آمده است: «نِعْمَ الطَّعامُ الزَّیْتُ: یُطَیِّبُ النَّکْهَةَ وَ یَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَ یُصَفِّی اللَّوْنَ وَ یَشُدُّ الْعَصَبَ وَ یَذْهَبُ بِالْوَصَبِ وَ یُطْفِئُ الْغَضَبَ» ؛ (روغن زیتون غذاى خوبى است، دهان را خوشبو و بلغم را برطرف مى سازد، رنگ صورت را صفا و طراوت مى بخشد، اعصاب را تقویت کرده، بیمارى و درد و ضعف را از میان مى برد و آتش خشم را فرو مى نشاند). (5)
این بحث را با حدیثى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) پایان مى دهیم، فرمود: «کُلُوا الزَّیْتَ وَ ادَّهِنُوا بِهِ فَإِنَّهُ مِنْ شَجَرَة مُبارَکَة»؛ (روغن زیتون را بخورید و بدن را با آن چرب کنید که از درخت مبارکى است). (6)؛ (7)