خداوند نعمت های بهشتی را در آیات 27 تا 35 سوره واقعه این گونه بیان می فرماید: بهشتیان در سایه درخت سدر بى خار قرار خواهند گرفت که سایه بسیار سنگین و لطیفى دارد، علاوه بر آن سایه درختان خوشرنگ و خوشبوی «طلح» وجود دارد که بنا به نظر بعضی همان درخت موز است. بهشتیان دائما از این سایه های مطبوع و روح افزا بهره مندند و در کنار آبهائى آبشار مانند که منظره فوق العاده زیبا و دل انگیزى دارد به سر مى برند. و از میوه های فراوان بهشتی استفاده کرده و همسرانی گرانقدر دارند.

خداوند در سوره «تکویر»، و در بیان نشانه هاى آغاز رستاخیز می فرماید: «در آن هنگام که طومار خورشید درهم پیچیده شود، و ستارگان بى فروغ گشته و افول کنند، و در آن هنگام که کوه ها به حرکت در آیند، و باارزش ترین اموال به دست فراموشى سپرده شود، و در آن هنگام که دریاها بر افروخته شود! در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد، و ...». 

امام رضا(ع) نقل مى کند؛ جوانى از امام علی(ع) درباره فضیلت جنگجویان سوال می کند، امام فرمودند من همین سؤال را از پیامبر(ص) پرسیدم. و ایشان فرمودند: «هنگامى که جنگجویان تصمیم بر شرکت در میدان جهاد مى گیرند خداوند آزادى از آتش دوزخ را براى آنها مقرر مى دارد و هنگامى که آماده میدان مى شوند فرشتگان به وجود آنها افتخار مى کنند. هنگامى که از خانواده خود خداحافظی می کنند، از گناهان خود خارج مى شوند، و هنگام روبرو شدن با دشمنان، مردم جهان نمى توانند میزان ثواب آنها را درک کنند، و ....  .