اصولاً تنگى زندگى، بیشتر به خاطر کمبودهاى معنوى و نبودن غناى روحى است، به خاطر عدم اطمینان به آینده، ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگى بیش از حد به جهان ماده است، و آن کس که ایمان به خدا دارد و دل به ذات پاک او بسته، از همه این نگرانى ها در امان است. از امام صادق(ع) پرسیدند منظور از آیه «مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً» چیست؟ فرمود: «اعراض از ولایت امیر مؤمنان(ع) است». آری آن کس که امام علی(ع) را الگوی خود قرار دهد، هرگز دچار تنگی زندگی نمی شود.
 

طبق آیات 124 تا 126 سوره طه، هر کس از یاد خدا روى گردان شود روز قیامت نابینا محشور مى شود، از طرفی ظاهر بعضى از آیات قرآن آن است که همه مردم در قیامت بینا هستند و به آنها گفته مى شود: «نامه اعمالتان را بخوانید»؛ جمع این دو، اینگونه است که آنها در پاره اى از منازل و مواقف نابینا هستند و در پاره اى بینا مى شوند، یا اینکه نسبت به مشاهده بعضى از امور مانند: نتیجه اعمال خود و عذاب و ... بینا هستند و از مشاهده بعضى دیگر نابینا هستند.