خداوند در این آیه از انسان هاي باايمان مي خواهد که با «صادقان» همراه شوند و در آيه 117 سوره «بقره» اوصافی برای آنان بیان مى فرماید از قبيل: ايمان به خدا، روز قيامت، فرشتگان، كتب آسمانى، پيامبران و همچنین انفاق بهترين اموال خود در راه خدا، اقامه نماز، اداء زكات، وفاى به عهد و شكيبايى در مشكلات و در هنگام جهاد که نمونه كامل و اتمّ آن معصومان هستند. لذا بر اساس رواياتى كه از طرق اهل بيت(ع) و اهل سنت نقل شده، اين آيه به امام على(ع) و اهل بيتش تفسير شده است.

«صادِقِين» مفهوم وسيعى دارد، ولى از روايات استفاده مى شود که منظور از آن، تنها«معصومين» هستند. کما اينکه پيامبر(ص) در مورد «کونُوا مَعَ الصّادِقينَ» فرمود: «مأمورين به اين دستور همه مؤمنانند و عنوان صادقين مخصوص برادرم على(ع) و اوصياء بعد از او تا روز قيامت است». در روايات ديگر آمده: «کُونُوا مَعَ الصّادِقينَ» يعنى«مَعَ مُحَمَّد وَ أَهْلِ بَيْتِه». اگر منظور از صادقان مجموع امت باشد، اتحاد تابع و متبوع خواهد شد، در حالی که طبق ظاهر آيه پيروان از پيشوايان، و تابعان از متبوعان جدا هستند.

منظور از «صادقین» کسانى مى باشند که در میدان حمایت از آئین خدا، و جهاد و ایستادگى در برابر مشکلات و بذل جان و مال، صداقت و راستگوئى خود را به اثبات رسانده اند و منظور از «سؤال کردن از صدق صادقین» که درقرآن آورده شده، این است که آیا در اعمال خود، اخلاص نیت و صدق ادعاى خویش را به ثبوت مى رسانند یا نه؟
درباره نحوه تحقق این سوال دو احتمال می باشد: 1- در قیامت در دادگاه عدل پروردگار است. 2- و یا اینکه این سؤال جنبه سؤال عملى دارد، و در دنیا صورت می گیرد.
 

«کُونُوا مَعَ الصّادِقینَ» یعنى همراه محمد و اهل بیتش باشید. چرا که اگر مفهوم«صادِقِین» در آیه عام بود و همه مؤمنان را شامل می گشت، باید گفته می شد:«کُونُوا مِنَ الصّادِقِین»؛ (از صادقین باشید). ضمن اینکه اگر کسى معصوم نباشد، چطور ممکن است بدون قید و شرط، دستور پیروى و همگامى و معیت با او صادر شود؟