جاه و مقام مورد توجه افراد زیادی است، به طورى كه مى توان گفت كمتر كسى است كه از حب جاه، هر چند کم و سطحی خالى باشد؛ زیرا مقام و منزلت سبب افزايش ثروت، رسيدن به آرزوها و افزون بر آن، سبب تواضع مردم می شود. علاوه بر این دلایل صفات رذیله ای مثل: خودپسندی، عقده حقارت، حسادت، کینه توزی و ... از انگیزه های جاه طلبى محسوب می شوند؛ زیرا این افراد بدین وسیله سعی می کنند خود را راضی نگه دارند یا شکستهای درونی خود را جبران نمایند.

واژه «عَفُوّ» از ماده «عَفْو» در اصل به معنى محو كردن است. اين واژه در مورد خداوند به معنى بخشش گناهان و محو آثار معصيت است لکن «عَفُوّ» چون صيغه مبالغه است به معنى بسيار عفو كننده است. تكيه بر اين وصف خدا به خاطر آن است كه اگر عفو او نباشد كسى از آثار گناه رها نمى شود. گستردگي عفو خدا حد و مرزى ندارد و تنها شرك از آن استثناء شده است. از سوى ديگر به بندگان درس عفو را مى آموزد و توصيه مى كند كه تا مى توانند از گناهان يكديگر بگذرند تا خدا گناهان آنان را ببخشد.

گرچه «بني اميه» به نام اسلام و خلافت پيامبر(ص) و خون خواهي عثمان و امثال اين عناوين روي كار آمدند، امّا همين كه پايه هاي حكومت آن ها مستحكم شد، يك باره نقاب از چهره كنار زدند و حكومتي مستبد و خودكامه تشكيل دادند و به سبب كينه شديدي كه از اسلام داشتند به انتقام جويي از اسلام، پيامبر(ص) و خاندان او پرداختند.