حضرت على اكبر(ع) بسیار زيبا و خوش اخلاق بود. ایشان از نظر ظاهر، اخلاق و سخن گفتن شبیه ترین فرد به رسول اکرم(ص) بود . سنّ شريف آن حضرت را در هنگام شهادت 19 سال يا 18 سال و به روايتى 25 سال نوشته اند. او اولين فرد از بنى هاشم بود كه آماده نبرد شد و چنان دلیرانه جنگید که ناله و فریاد از لشکر دشمن برخواست.  تا اینکه ناجوانمردانه با نيزه از پشت بر او حمله كردند و على اكبر از روى زين اسب افتاد و با شمشير بر فرق آن حضرت زدند و سرش را شكافتندو با شمشيرها بدن پاكش را قطعه قطعه نمودند.
 

 امام حسین(ع) ابتدا به صورت تن به تن به مبارزه با سپاه کوفه رفتند و بسیاری از نام آوران آن سپاه را به درک واصل کردند. پس از آن بود که سپاه کوفه به دستور عمربن سعد به طرز ناجوانمردانه ای حضرت را از هر سو محاصره و ایشان را آماج نیزه ها و تیرهای خود قرار داد تا حضرت از اسب به زمین افتاد. در قتلگاه نیز تعدادی از سپاهیان کوفه به حضرت حمله کردند و جراحاتی را بر بدن مطهرشان وارد کردند. سرانجام شمر بن ذی الجوشن و در نقلی دیگر سنان بن انس سر مطهر حضرت سیدالشهدا را از تن جدا کرد.