سوره «یس» از مهمترين، پربارترين و پرمعناترين سوره های «قرآن» است و در روایات در مورد این سوره می خوانیم که: «هر چیزی قلبی دارد و قلب قرآن سوره یاسین است»، «اگر مى خواهى شب محفوظ بمانى سوره ياسين را بخوان، و اگر مى خواهى روز در امان باشى ياسين بخوان كه تو را از خطرات حفظ مى كند». دلیل این همه اهمیت شاید به این خاطر باشد که در این سوره از همه چیز بحث شده است: از مبدأ و معاد، نبوّت و پيامبرشناسى، مسائل اخلاقى، احكام و ديگر مسائل.

از نگاه اسلامی «توهين» به عقاید و مقدسات ديگران، امری ناپسند بوده و حتّی «فحّاشی» به بت بی جان نیز مذموم است؛ ضمن اینکه جان، مال و آبروی هر انسانی فارغ از «عقیده اش» محترم است. اما این به معنای درست پنداشتن و صحیح شمردن، حق دانستن و به رسمیّت شناختن همه آن عقاید نمی باشد. یعنی «عقیده» از حیث «عقیده» و «مبنای آن» مصون از نقد، چالش و مبارزه نخواهد بود و از این حیث محترم نیست. راه دين در تعامل با پيروان باورهای مختلف، نقد و بررسي عقلاني آنهاست؛ آنها که بر پایه منطق و مبانی عقلی و فطری بنا شده باشند، محترم شمرده شده و آنها که بر اساس تقلید، تعصب، خرافه و ... باشند، ارزشی نخواهند داشت و با عقایدی مانند بت پرستی، شیطان پرستی، انحرافات جنسی اخلاقی و ... که نوعی انحراف و بیماری فکری و اخلاقی است، مانند یک بیماری برخورد خواهد شد، نه نوعی «اندیشه و باور محترم عقلانی»!