در تورات و سایر کتب پیشینیان به صراحت از شراب مسکر منع شده است. حضرت عیسی خود را پیرو تورات و کتب پیشینیان و کامل کننده آنها می دانست و هرگز نمی توانست خلاف آنها عمل کند.
بیشتر آموزه ها و تعلیمات دینی مسیح تحریف شده است و تاريخ اناجيل كنونى مي گويد كه تمام آنها ساليان دراز بعد از مسيح و بدست بعضى از مسيحيان نگاشته شده است و به همين دليل داراى تناقضهاى آشكارى است.
ضمن اینکه در تفسیر شرابی که در انجیل آمده به «مسکر» اختلاف است. همچنین در نقل انجیل لوقا و انجیل متی از «شام آخر عیسی»، سخن از میوه انگور است و صراحتی ندارد که درون پیاله شراب بوده است یا آب انگور؟
با توجه به اینکه شراب مسکر آثار سوء بر جسم و جان انسان دارد و از نظر مفاسد اخلاقى و اجتماعى نيز زيان هايى غير قابل انكار دارد، چگونه مى توان پذيرفت پيامبرى كه راهنماى اخلاقى مردم است شراب سازى كند؟!
شک نیست که این یک افسانه ساختگى و دروغین است که به این پیامبر بزرگ نسبت داده شده است، خصوصا وقتی زشتى شراب و زیان هاى بى شمار آن بر کسى پوشیده نیست، و در همه ادیان آسمانى حرام و ممنوع است.

واژه «طَعامْ» هم معنى مصدرى و هم اسم مصدرى دارد؛ یعنی هم به غذا خوردن گفته مى شود و هم به خود غذا. البته در «لسان العرب» تصريح شده كه «طعام» اسم جامعى است براى تمام خوردنى ها، ولى هم او و هم «راغب» در «مفردات» تصريح كرده اند كه اين واژه گاهى در نوشيدنى ها نيز به كار مى رود.

علمای اهل سنت در روایاتی، از عطوفت حضرت فاطمه(س) نسبت به پیامبر(ص) حکایت کرده اند. همانند مسلم که می گوید؛ در جنگ احد صورت پیامبر(ص) زخمی شد و دندان رباعیه ی آن حضرت شکست، در این میان فاطمه(ع) خون را از چهره آن حضرت می شست. هم چنین امام علی(ع) می فرماید: با پیامبر(ص) در گودال های خندق بودیم که فاطمه(ع) قطعه نانی را به حضرت تقدیم کرد. پیامبر فرمود: این چیست؟ عرض کرد: از قطعه نانی که برای فرزندانم پخته ام برای شما آوردم. حضرت فرمود: دخترکم! این اولین طعامی است که پدرت بعد از سه روز می خورد.