روشن است كه منظور امام(ع) در اين كلام، تمام زنان نبوده و نيست؛ زيرا در اسلام زنان برجسته بسیاری بوده اند كه پيامبر(ص) و ساير ائمه(ع) براى آنها احترام فراوان قائل بودند؛ ضمن اینکه قرآن فضایل اخلاقی را برای مرد و زن به صورت مشترک بیان نموده و براى هر دو پاداش عظيمى وعده داده است. امام صادق(ع) در مورد زنان می فرماید: «از اخلاق برجسته پيامبران محبت زنان است»، از سوی دیگر بعضى از عبارات نهج البلاغه در نكوهش زنان، پس از جنگ جمل به رهبری یکی از همسران پیامبر بیان شده، بنابراين هدف آن حضرت زنانى از آن قبيل می باشد.

همنشینى با نیکان اثری سازنده دارد اما اندازه تأثیر آن به اختلاف سه عنصر سنّ، استعداد و مدت همنشینى متفاوت است. پس همنشینى اصحاب با پیامبر(ص) یکسان نبوده که همه را از نظر ایمان و تقوا در یک حدّ قرار دهیم. از طرفی همنشینى صحابه با آن حضرت، هرگز بیشتر از همنشینى همسر نوح و همسر لوط با آن دو مرد بزرگوار نبوده؛ لذا آیات قرآن نشان مى دهد که صرف همنشینى علّت تامّه اصلاح و مانع پرهیز از گناه نمى شود. بلکه اگر کسى شایستگى هدایت و تصمیم بهره گیرى داشته باشد، این همنشینى مى تواند زمینه ساز آن باشد.