روشن است كه منظور امام(ع) در اين كلام، تمام زنان نبوده و نيست؛ زيرا در اسلام زنان برجسته بسیاری بوده اند كه پيامبر(ص) و ساير ائمه(ع) براى آنها احترام فراوان قائل بودند؛ ضمن اینکه قرآن فضایل اخلاقی را برای مرد و زن به صورت مشترک بیان نموده و براى هر دو پاداش عظيمى وعده داده است. امام صادق(ع) در مورد زنان می فرماید: «از اخلاق برجسته پيامبران محبت زنان است»، از سوی دیگر بعضى از عبارات نهج البلاغه در نكوهش زنان، پس از جنگ جمل به رهبری یکی از همسران پیامبر بیان شده، بنابراين هدف آن حضرت زنانى از آن قبيل می باشد.

درباره كلام امام علي(ع) درباره زنان دو مطلب را باید در نظر داشت؛ يكي اين كه اين خطبه بعد از جنگ «جمل» ايراد شده كه ميدان دارِ اصلى آن جنگ، «عايشه» همسر پيامبر(ص) بود كه به تحريك طلحه و زبير وارد جنگ با امام شد و خون هاى زيادى را به زمين ريخت. ديگر اينكه وقتی قرآن نوع بشر را مذمّت كرده و مثلاً گفته: «انسان، حريص و كم طاقت آفريده شده»، ناظر به انسان هايى است كه تحت تربيت رهبران الهى قرار نگرفته اند. در مورد جنس زن نيز مطلب اين گونه است، در ميان زنان، هم افراد شايسته داريم و هم زنان بسيار منحرف.